Niektóre z nich warto przeczytać przed podróżą, inne dopiero po powrocie, a jeszcze inne po to, żeby przenieść się do Apulii bez wychodzenia z domu.

Wszystkie książki, które polecam poniżej, najpierw przeczytałam i niektóre wywarły na mnie większe wrażenie dopiero wtedy, gdy już poznałam region. Gdybym czytała je przed pierwszą podróżą, nie zapamiętałabym połowy z tego, co czytam albo zbyt szybko bym się znudziła, nie wiedząc, o czym autor w ogóle mówi.
.

Oto, co znajdziesz we wpisie:

1 Książki o Apulii – co na początek?
2 „Świadek mimo woli” Gianrico Carofiglio
3 „Gdzieś dalej, gdzie indziej” Dariusz Czaja
4 „Włochy, jakich nie znacie” A. Kłossowska
5 Lente
6 „Sekrety włoskiej kuchni” E. Kostioukovitch
7 „Miłość w Apulii” Chris Harrison
8 „Włosi. Życie to teatr.” Macieja Brzozowskiego

Książki o Apulii – co na początek?

.
Na szczęście w zestawieniu znajdziecie też książki, które wciągają od razu, niezależnie od tego, czy odwiedziliście już włoski obcas czy ta podróż jeszcze przed Wami. Apulia jest w nich zaledwie tłem i nie ma większego wpływu na przebieg akcji. Za to cudownie móc kiedyś spacerować ulicami Bari czy innych miejsc, mając w pamięci fabułę, która toczyła się w ich zakamarkach.
.

„Świadek mimo woli” Gianrico Carofiglio

.
Na początek idą kryminały Gianrico Carofiglio, których akcja toczy się w samym sercu Apulii – w Bari.
.
Ze Świadkiem zetknęłam się dzięki mojej czytelniczce, która nie dość że mi o nim napisała, to kilka dni później wysłała mi go w prezencie. Do dziś jestem jej wdzięczna, bo zarówno ta książka, jak i cała seria, jest znakomita.
.
Pochłonęłam ją zaledwie w kilka godzin, a to mi się rzadko zdarza. Niektóre ksiażki potrafię czytać tydzień, inne miesiąc, a innych nie kończyć wcale, w porę orientując się, że z jakiegoś powodu nie są dla mnie. W końcu życie jest za krótkie, by czytać kiepskie książki.
.
Cała seria o mecenasie Guido Guerrieri to kryminały prawnicze. Główny bohater zajmuje się wyciąganiem z opresji tzw. przypadków beznadziejnych. Robi to dlatego, że w którymś momecie zaczyna wierzyć w niewinność skazanego i rusza go sumienie. Albo trafia do niego jakaś piękna kobieta, która go o taką pomoc nad wyraz usilnie prosi.
.

Lubię tego typu kryminały, bo nitka po nitce przedstawiają sposób dojścia do rozwiązania. Domysły i nagłe olśnienia, łączenie przypadkowych szczegółów w sensowną całość – to wszystko plus świadomość, że akcja toczy się w Bari, zadecydowało o fakcie, że szybko uzupełniłam biblioteczkę o kolejne tytuły z serii.
.
Kolejność czytania poszczególnych części nie ma większego znaczenia, ale oczywiście jest jakaś fabuła, która spaja je wszystkie (perypetie miłosne i przeszłość głównego bohatera).
.
Całą serię spokojnie możecie czytać przed podróżą. Później chodząc uliczkami Bari, z łatwością rozpoznacie miejsca, gdzie się toczyła akcja i gdzie bohaterzy wpadali na najbardziej genialne pomysły, delektując się apulijskimi specjałami. Z czego ostatni punkt to dość ważna kwestia, bo oczywiście rozwiazania zagadek przychodzą im do głowy najczęściej w czasie jedzenia.

.
Cała seria z mecenasem Guido Guerrieri to:

Świadek mimo woli
Ponad wszelką wątpliwość
Z zamkniętymi oczami
Ulotna doskonałość
Zasada równowagi

.
Jeśli zainteresowała Cię ta seria, wszystkie tytuły znajdziesz tutaj.

„Gdzieś dalej, gdzie indziej” Dariusz Czaja

.
O książce Dariusza Czaji nie raz Wam już wspominałam, bo to klasyk. Nie dlatego że wszyscy ją znają, ale dlatego, że to pozycja obowiązkowa jeśli o Apulii mowa.
.
W zasadzie mogłabym zacytować co trzecie zdanie z tej książki, tak bardzo trafiają w sedno, ale podzielę się tylko pierwszym zdaniem. Często własnie po nim oceniam książkę. Jeśli pierwsze zdanie mnie zaintryguje, to wiem, że książka mi sie spodoba.

Tylko naiwni wierzą jeszcze, że tak naprawdę podróżujemy jedynie wtedy, gdy fizycznie przemieszczamy się w geograficznej przestrzeni.

Te słowa od razu wydały mi się znajome! Przecież to kwintesencja Primo Cappuccino. Idea, zgodnie z którą podróżujemy nie tylko bedąc w danych miejscach, ale robimy to już na etapie planowania, i w końcu po powrocie, podróżując do tych miejsc już nie fizycznie, ale we wspomnieniach i historiach do opowiedzenia. I wreszcie, orientując się, że tak naprawdę wróciliśmy tylko częściowo, bo kawał serducha został gdzieś po drodze.
.
O czym przeczytacie w tej książce? O stacjach kolejowych, o których nikt nie słyszał, o miejscach, których nikt nie odwiedza i w których jedynym towarzyszem bywa bezpański pies. Są też znane zakątki, jak Castel del Monte, za to okraszone garścią ciekawostek, których próżno szukać w innych publikacjach.
.
Sporo uwagi autor poświęca zjawisku tarantelli, tradycyjnego tańca regionu Salento, który zobaczyć jeszcze można w sierpniowe wieczory na głównych placach apulijskich miast, w ramach festiwalu La notte della Taranta.
.
.

Jeśli zainteresowała Cię ta książka, znajdziesz ją tutaj.
.

„Włochy, jakich nie znacie” A. Kłossowska

.
To książka nie o samej Apulii, ale kilka ciekawych miejsc tu znajdziecie. Tytuł Włochy jakich nie znacie może wydawać się prowokujący, bo przecież każdy z nas zna taką Italię, jakiej nie zna nikt inny. Każdy ma swoje Włochy, dlatego jeden zakochuje się w Rzymie, podczas gdy kto inny ani myśli do Rzymu wrócić. Więcej o tym fenomenie przeczytacie we wpisie: Nie musisz kochać Rzymu.
.
Autorka jest nie tylko dziennikarką i pisarką, ale również pilotem włoskich wycieczek (sporo o tym zawodzie pisałam tutaj). Zjeździła Italię wzdłuż i wszerz, wśród popularnych atrakcji szukając miejsc nietypowych, jak i urokliwych zakątków zupełnie poza szlakiem.
.
Są tu miejsca znane, ale też i takie, których zwykle nie wymienia się w popularnych przewodnikach. To nie jest typowy informator, on służy raczej inspirowaniu do odwiedzania różnych miejsc. Całość przydaje się nie tylko w Apulii.
.

Lente

.
Kwartalnik Julii Wollner, który ukazał się aż czterokrotnie. Wszystkie są dostępne online na stronie Lente, ale nowe numery niestety już nie wychodzą. Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej o idei tej marki, odsyłam do artykułu po więcej szczegółów.
.
W temacie Apulii polecam numer czwarty, w całości poświęcony motywowi Światła. W środku znajdziecie inspirujący artykuł o Lecce – La luce di Lecce (Światło Lecce). Warto go sobie przeczytać przed wizytą w tym mieście.
.
.

„Sekrety włoskiej kuchni” E. Kostioukovitch

.
Genialna książka Eleny Kostioukovitch, która nie jest Włoszką, ale Rosjanką, która ponad 20 lat mieszkała w Italii, studiując tajemnice kulinarne różnych regionów włoskiego buta.
.
Warto mieć ją w swoich zbiorach nie tylko ze względu na Apulię, ale oczywiście i o niej dowiecie się samych ciekawych rzeczy. Rozdział o Apulii wyjaśni Wam na przykład, dlaczego najlepsze są ostrygi z Taranto; w czym tkwi sekret doskonałej apulijskiej oliwy; co to są taralli czy czym charakteryzuje się makaron orechiette, który najlepiej kupować bezpośrednio od mieszkanek starej części Bari – Bari Vecchia.
.
Śmiało mogę powiedzieć, że to prawdziwa biblia wśród książek o kuchni włoskiej. A jeśli dodać fakt, że przedmowę do niej napisał sam Umberto Eco, to czy muszę dodawać coś jeszcze?
.
.

„Miłość w Apulii” Chris Harrison

.
Książkę o tak niewyszukanym tytule, zostawiam na koniec, właśnie dlatego, że jej wnętrze pozytywnie zaskakuje.
.
Duży plus daję za okładkę, która daje nadzieję, że w środku znajdziemy coś więcej, niż wątek miłosny i na szczęście obiecuje więcej niż tytuł. Ja mam wydanie z 2011 roku, ale realia opisane w książce sięgają aż do 2001 roku, wówczas gdy ani książki o Włoszech nie były takie popularne, nie było także grup fejsbukowych, ani w ogóle blogów o Włoszech. Mało kto wtedy miał w domu internet.
.
W takich okolicznościach miło wiedzieć, że komuś chciało się pisać książki, które opisywały autentyczne życie we Włoszech. Zwłaszcza w regionie tak mało wówczas znanym, jak Apulia.
.
Gdy już przebrniecie przez tytuł i jeszcze przez pierwszy rozdział, bo on z kolei jest nieco senny, później się zaczyna włoska jazda. Autorem jest Australijczyk, który przeprowadził się do swojej ukochanej, do Andrano – typowego małego miasteczka Apulii, gdzie nie ma pracy, nikt nie mówi po angielsku, wszyscy się znają i przyjaźnią, równocześnie plotkując na swój temat. Nikomu się tu nie spieszy, każdy ma czas, na kawie zawsze spotykają się w tym samym barze i robią zakupy u tych samych obwoźnych handlarzy.
.
Co najważniejsze, nie jest to kolejne romansidło, ale nad wyraz ciekawa książka. Jej spokojna fabuła, garść faktów i osobistych spostrzeżeń autora, w połączeniu z ogromnym poczuciem humoru, daje zabawną opowieść, nafaszerowaną smaczkami na temat włoskiego stylu życia.

.
.

Zainteresowała Cię ta książka? Znajdziesz ją tutaj.

Niestety nie wszystkie książki o Apulii, które wymieniłam, dostaniecie w księgarniach. Na przykład takie Sekrety włoskiej kuchni szukałam bardzo długo, aż cudem znalazłam ją w jakimś antykwariacie. Ostatecznie warto szukać tych tytułów na aukcjach internetowych lub na portalach, gdzie ludzie wymieniają się książkami lub sprzedają swoje egzemplarze.
.
Ostatni tytuł, który gorąco polecam, jeśli zależy Wam na naprawdę dobrej i trafnej lekturze już nie o konkretnym regionie Italii, ale o jej mieszkańcach, to…
.

„Włosi. Życie to teatr.” Macieja Brzozowskiego

.
Jedna z najlepszych książek o Włochach, jakie czytałam. Humorystyczna, ironiczna i prawdziwa jednocześnie. Genialne połączenie i świetny przekrój osobowości Włochów. Jeśli chcecie zrozumieć ich zachowanie, styl życia i pragnienia, jakimi się kierują, ta lektura to strzał w dziesiątkę.
.

Jeśli zainteresowała Cię ta książka, znajdziesz ją tutaj.

Jeśli któraś z moich propozycji przypadła Wam do gustu, dajcie znać. A jeśli macie ochotę polecić mi inne książki o Apulii, o Włoszech w ogóle lub pochwalić się, co właśnie czytacie, z przyjemnością poznam te tytuły.
.

A tymczasem pozwólcie, że zabiorę Was jeszcze do Apulii. Oto cudowny klip zmontowany ze scen kręconych w Apulii i zebranych z filmów włoskich reżyserów. Kto wie, może pod jego wpływem powstanie analogiczny wpis o filmach? :)